مدیرکل مدیریت بحران استانداری لرستان گفت: 64 هزار واحد روستایی استان در برابر زلزله مقاوم نیستند؛ و این در حالی است که لرستان با وقوع 17 بلا از 34 بلای طبیعی تهدیدکننده ایران در بین 10 منطقه حادثه‌خیز کشور جای گرفته است.
صدای ایرانیان (کمیته اقلیت‌های اتنیکی)؛ منطقه زاگرس به عنوان محل برخورد دو صفحه عربستان و ایران، یک منطقه پرتکاپوست و کمربند چین خورده فعال زاگرس، به ویژه بخش میانی آن یکی از لرزه خیزترین بخش‌های ایران و شاید خاورمیانه محسوب می‌شود.
لرستان نیز به علت قرارگیری بر روی منطقه لرزه‌ای زمین ساخت زاگرس از نواحی زلزله خیز کشور است که وقوع زمین لرزه‌های مخرب در دره سیمره، سیلاخور و بروجرد در ادوار گذشته بهترین گواه لرزه خیزی آن است. علاوه بر این لرستان همواره در معرض بلایای طبیعی دیگر مانند طغیان رودخانه‌ها، سیل و خشکسالی قرار دادشته و دارد.
در تازه‌ترین اخبار مرتبط با این مسئله، رضا آریایی مدیرکل مدیریت بحران در استان لرستان در گفتوگو با ایسنا اعلام کرد: «در حال حاضر 164 هزار واحد مسکونی روستایی در استان داریم که 100 هزار واحد از آنها مقاوم‌سازی و مابقی در برابر زلزله نامقاوم هستند و نیاز است در این باره مردم همکاری و مشارکت لازم را داشته تا دیگر نگران خانه‌های خشتی گلی در استان بناشیم.»
به گفته این مقام مسوول «همه نقاط استان در معرض وقوع زمین لرزه هستند و جایی در لرستان یافت نمیشود که زلزلهخیز نباشد.»
او با بیان اینکه لرستان توپوگرافی ناهمواری دارد و احتمال وقوع سیلاب در آن زیاد است، گفت: یکی از مهمترین برنامههای مدیریت بحران استان در راستای خطرپذیری مقاوم‌سازی واحدهای روستایی است که در این باره بنیاد مسکن تسهیلات یارانهدار در اختیار روستاییان همه نقاط استان میگذارد تا خانه‌های خشتی گلی خود را مقاوم کنند.
با وجود آنکه مسئله مقاوم‌سازی خانه‌های روستایی در چند سال گذشته از سوی مسوولین مرتبط چندین بار مطرح شده است اما تا به امروز نتایج ملموسی از این روند را شاهد نبوده‌ایم.
اولین با این مسئله به‌طور جدی پس از زلزله سال 85 در این مناطق مطرح شد. در آن زمان زلزله باعث تخریب دست‌کم 40 هزار خانه روستایی و شهری شد. طبق برآوردهای رسمی که مقامات دولتی اعلام کردند خسارت‌های ناشی از این بلای طبیعی 550 میلیارد تومان بوده است.
هرچند وقوع زلزله سال 85 و خسارات وارد شده به دشت سیلاخور و شهرستان‌های بروجرد و دورود زنگ خطر جدی را برای مسوولان به صدا درآورد و طرح‌های کوتاه مدتی برای حل بحران مطرح شد اما همچنان حجم بالای تخریب خانه‌های روستایی در اثر این زمین‌لرزه دلیلی برای اقدام موثر و عملی نشد.
با این وجود عدم انجام طرح‌ها و وعده‌های مطرح شده از سوی مسوولین این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که مسوولان امر پیش از این و با در نظر گرفتن احتمال وقوع زلزله چه اقداماتی را در این راستا انجام داده‌اند؟
از سوی دیگر رعایت نکردن موازین و استانداردهای لازم در ساخت واحدهای مسکونی شهری و روستایی و ضعف نظارتی بازرسان نظام مهندسی یکی از ضعفهای مشهود در مناطق مذکور بوده و همواره نگرانی‌ها درباره خانه‌های مقاوم‌سازی شده‌اند وجود دارد.
علاوه بر ضعفهای مدیریتی در این ارتباط، خلاء آموزش و اطلاع‌رسانی در میان مردم منطقه درباره بلایای طبیعی و راه‌های کاهش اثرات آنها وجود دارد. به عقیده کارشناسان محیط‌زیست این آموزش‌ها باید از نظارت دولت خارج شده و به سازمان‌های مردم‌نهاد محول شود زیرا مشارکت مردم در امور محیط زیستی به صورت دستوری و از بالا به پایین امکان‌پذیر نیست.
